#အရြယ္ငယ္ အေတြ႔ဆန္း အပိုင္း၁
(၉) တန္းေက်ာင္းသူ “လင္းလဲ့ျဖဴ” ဆိုလၽွင္ အ.ထ.က(၅) တစ္ေက်ာင္းလုံး မသိသူမရွိေပ။ လင္းလဲ့ျဖဴက စာေတာ္႐ုံသာမက အသားျဖဴျဖဴေလးႏွင့္ ေခ်ာလဲေခ်ာလွလဲလွသည္။ ေက်ာင္းမွာဘာဖြင့္ပြဲအခမ္းအနား ဘဲရွိရွိ လင္းလဲ့ျဖဴက ဗန္းကိုင္အျဖစ္ အေရြခံရသည္ ခ်ည္းပင္ျဖစ္သည္။
လင္းလဲ့ျဖဴေနတာကလည္း ကိုယ္ပိုင္ၿခံဝန္း ကိုယ္ပိုင္တိုက္ ကိုယ္ပိုင္ကားႏွင့္ျဖစ္၍ ဘဝလွေသာ လင္းလဲ့ျဖဴဟု ပင္ဆိုရမည္ျဖစ္ပါသည္။ အလွတရားဟူသည္ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အျပင္ပန္း အေနအထားအရ သုံးသပ္ေျပာဆိုနိုင္ေသာ အရာျဖစ္ေပသည္။
မွန္သည္….. လင္းလဲ့ျဖဴတစ္ေယာက္ အမ်ားအားက်ေအာင္ အျပင္ပန္းအေနအထားတြင္ မည္သို႔ပင္အလွ တရားေတြ ေဝဆာေနပါေစ အတြင္းသ႑ာန္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာတြင္ေတာ့ လင္းလဲ့ျဖဴ တစ္ေယာက္ မလွနိုင္ေပ။ လင္းလဲ့ျဖဴ၏ ဖခင္မွာ မႏွစ္က လင္းလဲ့ျဖဴ (၈)တန္းအေရာက္ မိခင္ျဖစ္သူႏွင့္ ကြာရွင္းၿပီး အိမ္မွထြက္သြားခဲ့ သည္မွာ လင္းလဲ့ျဖဴမွာ ဖခင္ျဖစ္သူအား တစ္ခါမွျပန္၍ မေတြ႕ရေတာ့ေပ။ လင္းလဲ့ျဖဴက မိခင္ႏွင့္အတူ က်န္ရစ္ခဲ့ရသည္။
ဒီေလာက္လွေသာ မာမီကို ဒက္ဒီဘာလို႔ စြန႔္လႊတ္သြားသလဲဆိုတာ လင္းလဲ့ျဖဴ အေျဖမထုတ္နိုင္။မဂၤလာေစ်းတြင္ရွိေသာ ေဆးဆိုင္ႀကီးကို လင္းလဲ့ျဖဴ၏မိခင္ ၾကည္ျပာလင္းက ဦးစီးေရာင္းဝယ္၍ အိမ္၏ စီးပြားေရးကို ဦးေဆာင္၍ ေနရေလသည္။ ၿပီးေတာ့ လင္းလဲ့ျဖဴ၏ မိခင္ၾကည္ျပာလင္းအေပၚ ဒီႏွစ္ပိုင္းထဲတြင္ လင္းလဲ့ျဖဴ သိပ္ၿပီးအျမင္ မၾကည္မလင္ ျဖစ္ခ်င္လာသည္။
အိမ္တြင္ ဒက္ဒီမရွိေတာ့သည့္ ေနာက္ပိုင္း မာမီတစ္ေယာက္ အရင္ကထက္ အလွေတြကို တအားျပင္လာသည္။ ၿပီးေတာ့ ေဂ်ာ္နီသန္းဆိုေသာ လူႀကီးတစ္ေယာက္ႏွင့္လည္း တတြဲတြဲလုပ္ေနသည္။
အဲ့ဒီ ေဂ်ာ္နီသန္း ဆိုတဲ့လူႀကီးက မာမီနဲ႔အတူ အိမ္ကိုပိတ္ရက္ေတြမွာ ပါလာတတ္ၿပီး အိမ္တြင္ပင္ မာမီႏွင့္ အတူ ေနတတ္ေလသည္။ အပ်ိဳေပါက္အရြယ္ သမီးေလးတစ္ေယာက္ အိမ္တြင္ရွိသည္ ဆိုတာေတာင္ မာမီဂ႐ုမစိုက္ ေတာ့ဘူးလားဟု လင္းလဲ့ျဖဴ ေဒါသျဖစ္မိသည္။ မိန္းမေတြက တဏွာရာဂနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ သားသမီးရင္းေတာင္မွ ဒုကၡေပးတတ္တာကို (၉)တန္းေက်ာင္းသူအရြယ္ လင္းလဲ့ျဖဴေလး မသိရွာေသးေပ။
အဲ့ဒီ ေဂ်ာ္နီသန္း ဆိုတဲ့လူႀကီးကို လင္းလဲ့ျဖဴ မ်က္ႏွာေၾကာမတဲ့။ ၾကည့္၍မရေခ်။ သူ႔ပုံစံႀကီးကို ၾကည့္ပါဦး။ နဲနဲေနာေနာ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးမဟုတ္။ ဗလႀကီးက အယ္ေနသလို အရပ္ႀကီးကလည္း ျမင့္ျမင့္ႀကီးျဖစ္သည္။ အားလုံး ျခဳံေျပာရလၽွင္ ဗလေကာင္းေကာင္း ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းေပါ့၊ ပထမပိုင္းက အိမ္ကို ေဂ်ာ္နီသန္းဆိုတဲ့လူ ႀကီးပါပါလာစဥ္က မာမီကပါ လင္းလဲ့ျဖဴကို ဖာသိဖာသာေနသည္။
အဲ့ဒီေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ လင္းလဲ့ျဖဴကို သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံးက သိသိသာသာႀကီးပင္ အတင္းလို္က္ေရာၿပီး ဂ႐ုစိုက္ျပေနၾကသည္။အိမ္သို႔ တစ္ပတ္တစ္ခါ ပါလာေသာ ဟိုလူႀကီးကလည္း လင္းလဲ့ျဖဴအတြက္ လက္ေဆာင္ေတြ တစ္ပုံတစ္ ပင္ ဝယ္လာတတ္သည္။
ၿပီးေတာ့ မာမီကိုယ္တိုင္ကလည္း လင္းလဲ့ျဖဴကို အဲ့ဒီေဂ်ာ္နီသန္းဆိုတဲ့ လူႀကီးနဲ႔ရင္းႏွီး ေအာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေဖ်ာင္းဖ်ခဲ့သည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မာမီဟာ မာမီပါဘဲ ေလာကႀကီးအလယ္မွာ ဒီသားအမိႏွစ္ေယာက္ ထဲသာရွိၾကတာမဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ မာမီစိတ္ခ်မ္းသာရင္ ၿပီးေရာဟု လင္းလဲ့ျဖဴ ကိုယ္တိုင္လိုက္လို္က္ ေလ်ာေလ်ာ ေနခဲ့သည္။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ လငး္လဲ့ျဖဴတစ္ေယာက္ ေဂ်ာ္နီသန္းဆိုတဲ့ လူႀကီးနဲ႔ ၾကက္ေတာင္ရိုက္ ကစားတဲ့အထိ အဆင္ေျပေအာင္ေနခဲ့သည္။ ဒီအခါမ်ိဳးတြင္ လင္းလဲ့ျဖဴမိခင္ ၾကည္ျပာလင္းက ေဘးမွေန၍ ကုလားထိုင္တစ္လုံးႏွင့္ ထိုင္ကာ လက္ခုပ္လက္ဝါးတီး၍ အားေပးေနတတ္သည္။
ဒီလို မာမီတစ္ေယာက္ ၾကည္ႏူးေပ်ာ္ရႊင္ေနပုံကို ျမင္ရၿပီး လင္းလဲ့ျဖဴ တစ္ေယာက္ စိတ္ခ်မ္းသာခဲ့ရသည္။ ဒါေပမယ့္ လင္းလဲ့ျဖဴ၏ စိတ္ခ်မ္းသာမႈက တအုံေႏြးေႏြးနဲ႔ရယ္ပါ။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ေတာ့ အဲ့ဒီေဂ်ာ္နီသန္း ဆိုတဲ့လူႀကီးက ေစ်းပိတ္ရက္မွသာ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ က်န္တဲ့ရက္ေတြမွာလည္း အိမ္ကိုပါ ပါလာတတ္ၿပီး ညအိပ္ကာ မနက္ မာမီ ဆိုင္သြားေတာ့မွ မာမီႏွင့္အတူ ျပန္သြားတတ္ေလသည္။
အိမ္မွာ ဒက္ဒီရွိကတည္းက ဒက္ဒီႏွင့္မာမီတို႔က အိမ္ေအာက္ထပ္တြင္အိပ္ၿပီး လင္းလဲ့ျဖဴက အေပၚထပ္တြင္ အိပ္သည္။ အခုဟို လူႀကီးအိမ္မွာ လာလာၿပီးေနေတာ့ ဘယ္မွာအိပ္သလဲ လင္းလဲ့ျဖဴမသိ မာမီနဲ႔မ်ား အတူအိပ္ေန သလား မသိဘူး။ အင္းေလ ဘယ္တတ္နို္င္ပါ့မလဲ။
လင္းလဲ့ျဖဴက ည(၈)နာရီထိုးတာနဲ႔ အေပၚထပ္ကို စာဖတ္စရာ ေတြရွိရင္ဖတ္တယ္ အိမ္စာ ေလ့က်င့္ခန္း ေတြလုပ္တယ္ ၿပီးေတာ့ညဝင္အိပ္တယ္ ဒါက လင္းလဲ့ျဖဴ ေန႔စဥ္ လုပ္ေန ၾကျဖစ္သည္။အိပ္ၿပီေဟ့ ဆိုလၽွင္လည္း တစ္ေန႔လုံး က်ဴရွင္တက္ရ၊ စာဖတ္ရ၊ ေက်ာင္းတက္ရနဲ႔ ေမာေမာပန္းပန္းနဲ႔ အိပ္ လို္က္တာ အရြယ္ကလည္း ကေလးသာသာဆိုေတာ့ ေခါင္းခ်ရင္ အိပ္ေပ်ာ္ေရာ။
ၿပီးေတာ့ မိုးလင္းမွဘဲ တစ္ေရးနိုး ေတာ့သည္။ ဒီလို္ဆိုေတာ့ မာမီနဲ႔ ဟိုလူႀကီးအေၾကာင္းကို လင္းလဲ့ျဖဴမသိနိုင္ေတာ့ေခ်။ဒီေန႔ညေနပိုင္း က်ဴရွင္မရွိ၍ လင္းလဲ့ျဖဴ (၄)နာရီထိုးကတည္းက အိမ္သို႔ျပန္ေရာက္ေနသည္။ ေရခ်ိဳး၊ ထမင္း စားၿပီး အေခြထိုင္ၾကည့္ေနတုန္း ညေန(၆)နာရီေလာက္မွာ မာမီျပန္လာသည္။ ဟိုေဂ်ာ္နီသန္း ဆိုေသာ လူႀကီးပါ ပါလာသည္။
“ ေရာ့….ဒါေတြက လင္းလဲ့အတြက္ အန္ကယ္ဝယ္လာတာ… ” “ ဟယ္….အန္ကယ္ ….အမ်ားႀကီးဘဲ ….ေက်းဇူးဘဲ … ”အဝတ္အစားေတြသာမက စားစရာေတြလည္းပါသည္။ လင္းလဲ့က ေဂ်ာ္နီသန္းေပးေသာ အထုပ္ႀကီးကို လွမ္း၍ယူလို္က္သည္။ မာမီကေတာ့ အနားမွေန၍ ျပဳံးၿပီးရပ္ၾကည့္ေနသည္။
ေဂ်ာ္နီသန္းေပးေသာ အထုပ္ႀကီးကို ေပြ႕ပိုက္၍ လင္းလဲ့ျဖဴအေပၚထပ္သို႔ေျပးတက္ခဲ့သည္။အေပၚထပ္သို႔ေျခခ်မိကာမွ သူမစားလက္စ အာလူးေၾကာ္ထုပ္ စားပြဲခုံေပၚတြင္ က်န္ခဲ့တာကိုသတိရ၍ တစ္ခါ ျပန္၍ ဆင္းယူရန္ လက္ထဲမွအထုပ္ႀကီးကို ေလွခါးဝ ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ခ်၍ လင္းလဲ့ျဖဴေလွခါးကိုျပန္ဆင္းသည္။
ေလွခါးငါး ထစ္ေလာက္ ဆင္းၿပီးသြားေတာ့ လင္းလဲ့ျဖဴ ေအာက္ထပ္ကို ျမင္လို္က္ရသည္။ “ အယ္…..ေတာ့္…”လင္းလဲ့ျဖဴ ပါးစပ္အေဟာင္းသားေလးျဖစ္သြားသည္။ ေအာက္ထပ္ဧည့္ခန္းထဲတြင္ ေဂ်ာ္နီသန္းဆိုတဲ့ လူႀကီး က မာမီကို မတ္တပ္ႀကီး ဖက္၍နမ္းေနသည္။
မာမီၾကည္ျပာလင္းက လင္းလဲ့ျဖဴဖက္ကို ေက်ာခိုင္းထား၍ လင္းလဲ့ျဖဴ ကို မေတြ႕ရေသာ္လည္း ေဂ်ာ္နီသန္းဆိုတဲ့လူႀကီးကေတာ့ လင္းလဲ့ျဖဴကိုလွမ္း၍ တစ္ခ်က္ၾကည့္လို္က္သည္။ ၿပီး ေတာ့ မာမီ၏ ႏႈတ္ခမ္းလုံးလုံးေလးကို အတင္းငုံ၍စုပ္နမ္းသည္။
မာမီတစ္ကိုယ္လုံး တြန႔္တက္သြားၿပီး ေျခဖ်ားေလး ေထာက္ခါ မ်က္ႏွာေလး ေကာ့တက္သြားၿပီး ေဂ်ာ္နီသန္း၏ ကိုယ္လုံးႀကီးကို အတင္းျပန္၍ဖက္သည္။လင္းလဲ့ျဖဴရင္ထဲဟာခနဲျဖစ္သြားၿပီး ေယာင္ယမ္း၍ေလွခါးထစ္ကို သုံးထစ္ေလာက္ ဆင္းလို္က္မိၿပီးမွ အသာ ကိုယ္ရွိန္သက္၍ရပ္ကာ ၾကည့္ေနမိသည္။
ေဂ်ာ္နီသန္းဆိုတဲ့လူႀကီးက မ်က္လုံးတစ္ခ်က္လွန္ကာ လင္းလဲ့ျဖဴကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လို္က္ျပန္သည္။ ၿပီးေတာ့ မာမီ ၾကည္ျပာလင္း၏ ခါးကိုသိုင္းဖက္ထားေသာ သူ႔လက္ႀကီးတစ္ဖက္က ေအာက္သို႔ေလၽွာက်သြားၿပီး မာမီရဲ့ တင္ပါးကားကားႀကီးေတြကို ဆုပ္နယ္သည္။ မာမီကိုယ္လုံးေလး လႈပ္ကနဲ လႈပ္ ကနဲပင္ျဖစ္သြားရသည္။
မာမီ့ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုလည္းမလႊတ္။ ရပ္ၾကည့္ေနရင္းမွ လင္းလဲ့ျဖဴ၏ တစ္ကိုယ္လုံး ခြန္အားေတြခ်ိနဲ႔၍လာ သည္။ ေရွ႕မွေလွခါးလက္ရမ္းေလးကို သူမ၏ လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ အားျပဳကို္င္ရင္း အသာေလးရပ္၍ ၾကည့္ေနမိသည္။ ေဂ်ာ္နီသန္းက ၾကည္ျပာလင္း၏ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို လႊတ္ေပးလိုက္ေတာ့ မာမီၾကည္ျပာလင္းက မ်က္လုံး ေလး မွိတ္ထားလၽွက္မွ သူမမ်က္ႏွာေလးကို ေဂ်ာ္နီသန္း၏ ရင္ခြင္ထဲတိုး၍ဝင္သည္။
ေဂ်ာ္နီသန္းဆိုတဲ့လူႀကီးက မာမီနဖူးေလးကို ငုံ႔နမ္းလို္က္ၿပီး သူ႔လက္ႀကီးတစ္ဖက္က ႏွစ္ကိုယ္ၾကား တိုးဝင္ သြားၿပီး မာမီရဲ့နို႔အုံထြားထြားႀကီးေတြကို အက်ႌေပၚမွပင္ ကိုင္၍ဆုပ္နယ္သည္။ မာမီခမ်ာ ကိုယ္လုံးေလး လႈပ္လႈပ္ သြားၿပီး မ်က္လုံးေလးမွိတ္ထားတဲ့ မာမီမ်က္ႏွာေလးက ေဂ်ာ္နီသန္း၏ ရင္ဘတ္က်ယ္ႀကီးမွာ လူးလိမ့္၍ေနသည္။
မာမီ ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ မသိပါဘူး။ မာမီၾကည္ျပာလင္းရဲ့ လက္ေတြက ေဂ်ာ္နီသန္း၏ ခါးႀကီးကို အတင္းအၾကပ္ တိုးဖက္လိုက္တာ လင္းလဲ့ျဖဴ သတိထားေတြ႕လိုက္ရသည္။ေဂ်ာ္နီသန္းလက္ႀကီးေတြက မာမီနို႔အုံႀကီးေတြေပၚက ဖယ္ခြာၿပီး မာမီ့ေနာက္ေက်ာကို သိုင္းဖက္လို္က္ျပန္ သည္။ ၿပီးေတာ့ မာမီေက်ာျပင္ေလးကို အသာအယာပြတ္ေပးသည္။
မာမီ ၾကည္ျပာလင္း မ်က္လုံးေလးေတြ ဖြင့္လာၿပီး ေဂ်ာ္နီသန္း၏မ်က္ႏွာကို ေမာ့ၿပီးၾကည့္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေဂ်ာ္နီသန္းရဲ့ လည္ပင္းႀကီးကို လွမ္း၍ဖက္လိုက္ၿပီး ေျခဖ်ား ေလး ေထာက္ကာ ဟိုလူႀကီးရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို မာမီက အတင္းဘဲ လွမ္းၿပီးစုပ္နမ္း လိုက္သည္။
လင္းလဲ့ျဖဴတစ္ကိုယ္လုံး ပုရြက္ဆိတ္အေကာင္တစ္ေသာင္းေလာက္တက္လာသလို တရြရြႏွင့္ေနရခက္လာ သည္။ ၿပီးေတာ့ တစ္ကိုယ္လုံးရွိ အားအင္ေတြကခ်ိနဲ႔လာသည့္ လင္းလဲ့ျဖဴ ဆတ္ကနဲ မ်က္ႏွာကိုလွည့္ကာ သူတို႔ ကို မ်က္ကြယ္ျပဳလိုက္ၿပီး ေလွခါးထစ္ေတြကို တစ္လွမ္းခ်င္းနင္းကာ အေပၚထပ္ကိုျပန္ၿပီး တက္လာခဲ့သည္။
ေလွခါးဝ ၾကမ္းျပင္တြင္ ခ်ထားေသာ ေဂ်ာ္နီသန္းေပးေသာ လက္ေဆာင္ထုပ္ႀကီးကိုပင္ မယူနိုင္ေတာ့ဘဲ သူမ၏ အိပ္ခန္းထဲ ေျပးဝင္ကာ အိပ္ယာေပၚသို႔ ေျခပစ္လက္ပစ္လွဲခ်လိုက္သည္။ “ဟင္…..ဘာေတြလဲမသိဘူး…”
လင္းလဲ့ျဖဴ သူမခါးမွ စကပ္ေလးကိုမ၍ လွန္ၾကည့္သည္။ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီပါးေလးက ေပါင္ၾကားတြင္ ရႊဲနစ္ေနသည္။ လင္းလဲ့ျဖဴ ကုတင္ေပၚမွျပန္၍ ဆင္းလိုက္ၿပီး အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို ခၽြတ္ကာ ေရလဲထဘီ ေဟာင္း ေလးကိုယူ၍ သူမေပါင္ခြၾကားကိုသုတ္ၿပီး အိပ္ယာေပၚသို႔ ျပန္၍လွဲလိုက္သည္။
လင္းလဲ့ျဖဴ၏ ပုံသ႑ာန္မွာ အသက္မပါ ေႏွးေကြး၍ စက္႐ုပ္တစ္႐ုပ္လို လႈပ္ရွား၍ေနသည္။ အိပ္ယာေပၚတြင္ လင္းလဲ့ျဖဴ မ်က္လုံးေလး မွိတ္၍ ၿငိမ္ေနသည္။အမွန္ဆိုလၽွင္ မာမီၾကည္ျပာလင္းက အသက္(၃၄)ႏွစ္ သာရွိေသးသည္။ အပ်ိဳေတြရႈံးေလာက္ေအာင္ လွသည့္ အလွကိုလည္း ပိုင္ဆ္ိုင္ထားသူျဖစ္သည္။
ဒါနဲ႔မ်ား ဒီလူႀကီးကို ဘာလို႔လက္ခံထားသလဲဆိုတာ လင္းလဲ့ျဖဴ မစဥ္းစားတတ္ေခ်။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ နမ္းေနေသာပုံရိပ္က လင္းလဲ့ ၏မ်က္ေစ့ထဲမွ မထြက္ေခ်။ သက္ျပင္းေတြ အခါခါခ်ရင္း လင္းလဲ့ျဖဴတစ္ေယာက္ အိပ္ယာေပၚတြင္လူးလွိမ့္၍ေနသည္။
တစ္နာရီဆိုေသာ အခ်ိန္ဆိုသည္မွာ ဘာမွမၾကာလိုက္သလိုပင္။ အိပ္ယာေပၚတြင္ မ်က္လုံးေလး မွိတ္ေန ေသာ လင္းလဲ့ျဖဴ တစ္ေယာက္ သူမ၏အိပ္ခန္းထဲသို႔ တစ္စုံတစ္ေယာက္ ဝင္လာသည္ဆိုေသာ အသိေၾကာင့္ မ်က္လုံးေလးကို အားယူ၍ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။
“ဟင္…..အန္ကယ္..” လင္းလဲ့ျဖဴ မ်က္လုံးေလးဝိုင္းသြားၿပီး အ့ံၾသတႀကီးေရရြတ္မိရင္း ထထိုင္လိုက္မိသည္။ လင္းလဲ့ျဖဴ ေတြ႕ျမင္ လိုက္ရသည္ကေတာ့ သူမ၏ကုတင္ေဘးသို႔ ေရာက္ေနေသာ ေဂ်ာ္နီသန္း အကၤ်ီမပါဘဲ ေအာက္တြင္ ပုဆိုးတစ္ထည္ ကို ျဖစ္သလိုဝတ္ထားသည္။
ေဂ်ာ္နီသန္းက လင္းလဲ့ျဖဴကိုဘာမွမေျပာဘဲ သူမ၏ဝိုင္းဝိုင္းစက္စက္မ်က္လုံးေလးမ်ား ကို စိုက္ၿပီးၾကည့္ေနသည္။ ၿပီးေတာ့မွ သူမ၏မ်က္ႏွာေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ညႇပ္ကိုင္၍ ဆြဲယူလိုက္သည္။ “ ခ်စ္တယ္…….ကေလးရယ္.. ”ဝမ္းေခါင္းသံျဖင့္ တုန္ခို္က္စြာျမည္တမ္းၿပီး လင္းလဲ့ျဖဴ၏ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနသည့္ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ဖိကပ္စုပ္နမ္းပစ္လိုက္သည္။
လင္းလဲ့ျဖဴ အစိမ္းသက္သက္ ေသြးသားေလးေတြ အလန႔္တၾကား ျဖစ္သြားၿပီး လက္ ေလးတစ္ဖက္က ေဂ်ာ္နီသန္း၏ လည္ပင္းႀကီးကို ျပန္၍သိုင္းဖက္လိုက္မိသည္။ ေဂ်ာ္နီသန္းက သူမကို ရင္ခြင္ထဲ ထည့္၍ ခပ္တင္းတင္းေလး ဖက္ထားသည္။
အတန္ၾကာေအာင္ စုပ္နမ္းၿပီးေသာ အခါတြင္ေတာ့ သူမကိုေပြ႕၍ အိပ္ယာထဲ ျပန္လွဲသိပ္လိုက္သည္။ ေကာင္ မေလး တစ္ကိုယ္လုံး တစ္ဆတ္ဆတ္တုန္ေနသည္။ ရီေဝေသာမ်က္လုံး အစုံနဲ႔ ေဂ်ာ္နီသန္းကို ေမာ့ၾကည့္ေနသည္။ ေဂ်ာ္နီသန္းက လင္းလဲ့ျဖဴကိုငုံ႔၍ၾကည့္ေနရာမွ ေခါင္းခါလိုက္ၿပီး အခန္းထဲမွျပန္ထြက္ရန္လွည့္လိုက္သည္။
“ဟင္…အန္ကယ္…ဘယ္လဲ” လင္းလဲ့ျဖဴ ေဂ်ာ္နီသန္း၏လက္ေကာက္ဝတ္တစ္ဖက္ကို အမိအရလွမ္း၍ဆြဲလိုက္သည္။ “ ၾကာရင္မွားကုန္မယ္ကေလး………အန္ကယ္ျပန္ေတာ့မယ္…….” “ ဘာ…..ဘာ……မွားမွာလဲဟင္….” ေဂ်ာ္နီသန္း၏ လက္ကိုမလႊတ္ဘဲ အေမာတေကာေမးသည္။ “ အန္ကယ္ မေနနိုင္ေတာ့ဘူး ဒီမွာၾကည့္ပါလား….” ေဂ်ာ္နီသန္းခါးမွ ျဖစ္သလိုဝတ္ထားေသာ ပုဆိုးကိုခၽြတ္ခ်လိုက္သည္။
“ အာ ဟာ……ေၾကာက္စရာႀကီး”မတ္ေတာင္ေနေသာ ေဂ်ာ္နီသန္း၏ စံခ်ိန္မွီလီးႀကီးကိုၾကည့္ၿပီး လင္းလဲ့ျဖဴ ဆတ္ကနဲ တုန္သြားသည္။ ၿပီးေတာ့ မ်က္စိႏွစ္လုံးကို မွိတ္ခ်လိုက္သည္။ ေဂ်ာ္နီသန္းက လင္းလဲ့ျဖဴ၏ လက္ေလးတစ္ဖက္ကို ဆြဲယူၿပီး သူ၏ လီးတန္ႀကီးေပၚ တင္၍ သူမ၏လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကို လီးတန္ႀကီးအား ဆုပ္ေပးလိုက္သည္။ ပူေႏြး၍ မာေက်ာ လွေသာ အေခ်ာင္းႀကီးက ေစးကပ္ကပ္ႏွင့္ ျဖစ္ေနသည္။
မာမီကိုလုပ္ထားတဲ့ အရည္ေတြလား မသိဘူး လီးေခ်ာင္းႀကီးကို လက္ေလးျဖင့္ အသာေလး ညႇစ္ကိုင္လိုက္ရင္း အိပ္ယာေပၚတြင္ ဆန႔္ထားေသာ သူမ၏ ေျခေထာက္ေလး ႏွစ္ေခ်ာင္းကို တစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ တစ္ေခ်ာင္းလိမ္၍ ညႇပ္လိုက္ေၾကာင္း ေတြ႕လိုက္ရသည္။လီးေခ်ာင္းႀကီး၏ အေတြ႕က လင္းလဲ့ျဖဴ၏ ေသြးသားေတြကို ဆူပြက္ေစသလို ႏုညက္ေသာ သူမ၏လက္ေလး အထိအေတြ႕ကလည္း ေဂ်ာ္နီသန္း၏ လီးႀကီးကို တခဏအတြင္း ပို၍ မာေက်ာလာသည္။
.....................
#အပိုင္း၂ (ဇာတ္သိမ္း)ထပ္တင္ေပးပါမည္
လင္းလဲ့ျဖဴေနတာကလည္း ကိုယ္ပိုင္ၿခံဝန္း ကိုယ္ပိုင္တိုက္ ကိုယ္ပိုင္ကားႏွင့္ျဖစ္၍ ဘဝလွေသာ လင္းလဲ့ျဖဴဟု ပင္ဆိုရမည္ျဖစ္ပါသည္။ အလွတရားဟူသည္ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အျပင္ပန္း အေနအထားအရ သုံးသပ္ေျပာဆိုနိုင္ေသာ အရာျဖစ္ေပသည္။
မွန္သည္….. လင္းလဲ့ျဖဴတစ္ေယာက္ အမ်ားအားက်ေအာင္ အျပင္ပန္းအေနအထားတြင္ မည္သို႔ပင္အလွ တရားေတြ ေဝဆာေနပါေစ အတြင္းသ႑ာန္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာတြင္ေတာ့ လင္းလဲ့ျဖဴ တစ္ေယာက္ မလွနိုင္ေပ။ လင္းလဲ့ျဖဴ၏ ဖခင္မွာ မႏွစ္က လင္းလဲ့ျဖဴ (၈)တန္းအေရာက္ မိခင္ျဖစ္သူႏွင့္ ကြာရွင္းၿပီး အိမ္မွထြက္သြားခဲ့ သည္မွာ လင္းလဲ့ျဖဴမွာ ဖခင္ျဖစ္သူအား တစ္ခါမွျပန္၍ မေတြ႕ရေတာ့ေပ။ လင္းလဲ့ျဖဴက မိခင္ႏွင့္အတူ က်န္ရစ္ခဲ့ရသည္။
ဒီေလာက္လွေသာ မာမီကို ဒက္ဒီဘာလို႔ စြန႔္လႊတ္သြားသလဲဆိုတာ လင္းလဲ့ျဖဴ အေျဖမထုတ္နိုင္။မဂၤလာေစ်းတြင္ရွိေသာ ေဆးဆိုင္ႀကီးကို လင္းလဲ့ျဖဴ၏မိခင္ ၾကည္ျပာလင္းက ဦးစီးေရာင္းဝယ္၍ အိမ္၏ စီးပြားေရးကို ဦးေဆာင္၍ ေနရေလသည္။ ၿပီးေတာ့ လင္းလဲ့ျဖဴ၏ မိခင္ၾကည္ျပာလင္းအေပၚ ဒီႏွစ္ပိုင္းထဲတြင္ လင္းလဲ့ျဖဴ သိပ္ၿပီးအျမင္ မၾကည္မလင္ ျဖစ္ခ်င္လာသည္။
အိမ္တြင္ ဒက္ဒီမရွိေတာ့သည့္ ေနာက္ပိုင္း မာမီတစ္ေယာက္ အရင္ကထက္ အလွေတြကို တအားျပင္လာသည္။ ၿပီးေတာ့ ေဂ်ာ္နီသန္းဆိုေသာ လူႀကီးတစ္ေယာက္ႏွင့္လည္း တတြဲတြဲလုပ္ေနသည္။
အဲ့ဒီ ေဂ်ာ္နီသန္း ဆိုတဲ့လူႀကီးက မာမီနဲ႔အတူ အိမ္ကိုပိတ္ရက္ေတြမွာ ပါလာတတ္ၿပီး အိမ္တြင္ပင္ မာမီႏွင့္ အတူ ေနတတ္ေလသည္။ အပ်ိဳေပါက္အရြယ္ သမီးေလးတစ္ေယာက္ အိမ္တြင္ရွိသည္ ဆိုတာေတာင္ မာမီဂ႐ုမစိုက္ ေတာ့ဘူးလားဟု လင္းလဲ့ျဖဴ ေဒါသျဖစ္မိသည္။ မိန္းမေတြက တဏွာရာဂနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ သားသမီးရင္းေတာင္မွ ဒုကၡေပးတတ္တာကို (၉)တန္းေက်ာင္းသူအရြယ္ လင္းလဲ့ျဖဴေလး မသိရွာေသးေပ။
အဲ့ဒီ ေဂ်ာ္နီသန္း ဆိုတဲ့လူႀကီးကို လင္းလဲ့ျဖဴ မ်က္ႏွာေၾကာမတဲ့။ ၾကည့္၍မရေခ်။ သူ႔ပုံစံႀကီးကို ၾကည့္ပါဦး။ နဲနဲေနာေနာ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးမဟုတ္။ ဗလႀကီးက အယ္ေနသလို အရပ္ႀကီးကလည္း ျမင့္ျမင့္ႀကီးျဖစ္သည္။ အားလုံး ျခဳံေျပာရလၽွင္ ဗလေကာင္းေကာင္း ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းေပါ့၊ ပထမပိုင္းက အိမ္ကို ေဂ်ာ္နီသန္းဆိုတဲ့လူ ႀကီးပါပါလာစဥ္က မာမီကပါ လင္းလဲ့ျဖဴကို ဖာသိဖာသာေနသည္။
အဲ့ဒီေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ လင္းလဲ့ျဖဴကို သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံးက သိသိသာသာႀကီးပင္ အတင္းလို္က္ေရာၿပီး ဂ႐ုစိုက္ျပေနၾကသည္။အိမ္သို႔ တစ္ပတ္တစ္ခါ ပါလာေသာ ဟိုလူႀကီးကလည္း လင္းလဲ့ျဖဴအတြက္ လက္ေဆာင္ေတြ တစ္ပုံတစ္ ပင္ ဝယ္လာတတ္သည္။
ၿပီးေတာ့ မာမီကိုယ္တိုင္ကလည္း လင္းလဲ့ျဖဴကို အဲ့ဒီေဂ်ာ္နီသန္းဆိုတဲ့ လူႀကီးနဲ႔ရင္းႏွီး ေအာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေဖ်ာင္းဖ်ခဲ့သည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မာမီဟာ မာမီပါဘဲ ေလာကႀကီးအလယ္မွာ ဒီသားအမိႏွစ္ေယာက္ ထဲသာရွိၾကတာမဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ မာမီစိတ္ခ်မ္းသာရင္ ၿပီးေရာဟု လင္းလဲ့ျဖဴ ကိုယ္တိုင္လိုက္လို္က္ ေလ်ာေလ်ာ ေနခဲ့သည္။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ လငး္လဲ့ျဖဴတစ္ေယာက္ ေဂ်ာ္နီသန္းဆိုတဲ့ လူႀကီးနဲ႔ ၾကက္ေတာင္ရိုက္ ကစားတဲ့အထိ အဆင္ေျပေအာင္ေနခဲ့သည္။ ဒီအခါမ်ိဳးတြင္ လင္းလဲ့ျဖဴမိခင္ ၾကည္ျပာလင္းက ေဘးမွေန၍ ကုလားထိုင္တစ္လုံးႏွင့္ ထိုင္ကာ လက္ခုပ္လက္ဝါးတီး၍ အားေပးေနတတ္သည္။
ဒီလို မာမီတစ္ေယာက္ ၾကည္ႏူးေပ်ာ္ရႊင္ေနပုံကို ျမင္ရၿပီး လင္းလဲ့ျဖဴ တစ္ေယာက္ စိတ္ခ်မ္းသာခဲ့ရသည္။ ဒါေပမယ့္ လင္းလဲ့ျဖဴ၏ စိတ္ခ်မ္းသာမႈက တအုံေႏြးေႏြးနဲ႔ရယ္ပါ။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ေတာ့ အဲ့ဒီေဂ်ာ္နီသန္း ဆိုတဲ့လူႀကီးက ေစ်းပိတ္ရက္မွသာ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ က်န္တဲ့ရက္ေတြမွာလည္း အိမ္ကိုပါ ပါလာတတ္ၿပီး ညအိပ္ကာ မနက္ မာမီ ဆိုင္သြားေတာ့မွ မာမီႏွင့္အတူ ျပန္သြားတတ္ေလသည္။
အိမ္မွာ ဒက္ဒီရွိကတည္းက ဒက္ဒီႏွင့္မာမီတို႔က အိမ္ေအာက္ထပ္တြင္အိပ္ၿပီး လင္းလဲ့ျဖဴက အေပၚထပ္တြင္ အိပ္သည္။ အခုဟို လူႀကီးအိမ္မွာ လာလာၿပီးေနေတာ့ ဘယ္မွာအိပ္သလဲ လင္းလဲ့ျဖဴမသိ မာမီနဲ႔မ်ား အတူအိပ္ေန သလား မသိဘူး။ အင္းေလ ဘယ္တတ္နို္င္ပါ့မလဲ။
လင္းလဲ့ျဖဴက ည(၈)နာရီထိုးတာနဲ႔ အေပၚထပ္ကို စာဖတ္စရာ ေတြရွိရင္ဖတ္တယ္ အိမ္စာ ေလ့က်င့္ခန္း ေတြလုပ္တယ္ ၿပီးေတာ့ညဝင္အိပ္တယ္ ဒါက လင္းလဲ့ျဖဴ ေန႔စဥ္ လုပ္ေန ၾကျဖစ္သည္။အိပ္ၿပီေဟ့ ဆိုလၽွင္လည္း တစ္ေန႔လုံး က်ဴရွင္တက္ရ၊ စာဖတ္ရ၊ ေက်ာင္းတက္ရနဲ႔ ေမာေမာပန္းပန္းနဲ႔ အိပ္ လို္က္တာ အရြယ္ကလည္း ကေလးသာသာဆိုေတာ့ ေခါင္းခ်ရင္ အိပ္ေပ်ာ္ေရာ။
ၿပီးေတာ့ မိုးလင္းမွဘဲ တစ္ေရးနိုး ေတာ့သည္။ ဒီလို္ဆိုေတာ့ မာမီနဲ႔ ဟိုလူႀကီးအေၾကာင္းကို လင္းလဲ့ျဖဴမသိနိုင္ေတာ့ေခ်။ဒီေန႔ညေနပိုင္း က်ဴရွင္မရွိ၍ လင္းလဲ့ျဖဴ (၄)နာရီထိုးကတည္းက အိမ္သို႔ျပန္ေရာက္ေနသည္။ ေရခ်ိဳး၊ ထမင္း စားၿပီး အေခြထိုင္ၾကည့္ေနတုန္း ညေန(၆)နာရီေလာက္မွာ မာမီျပန္လာသည္။ ဟိုေဂ်ာ္နီသန္း ဆိုေသာ လူႀကီးပါ ပါလာသည္။
“ ေရာ့….ဒါေတြက လင္းလဲ့အတြက္ အန္ကယ္ဝယ္လာတာ… ” “ ဟယ္….အန္ကယ္ ….အမ်ားႀကီးဘဲ ….ေက်းဇူးဘဲ … ”အဝတ္အစားေတြသာမက စားစရာေတြလည္းပါသည္။ လင္းလဲ့က ေဂ်ာ္နီသန္းေပးေသာ အထုပ္ႀကီးကို လွမ္း၍ယူလို္က္သည္။ မာမီကေတာ့ အနားမွေန၍ ျပဳံးၿပီးရပ္ၾကည့္ေနသည္။
ေဂ်ာ္နီသန္းေပးေသာ အထုပ္ႀကီးကို ေပြ႕ပိုက္၍ လင္းလဲ့ျဖဴအေပၚထပ္သို႔ေျပးတက္ခဲ့သည္။အေပၚထပ္သို႔ေျခခ်မိကာမွ သူမစားလက္စ အာလူးေၾကာ္ထုပ္ စားပြဲခုံေပၚတြင္ က်န္ခဲ့တာကိုသတိရ၍ တစ္ခါ ျပန္၍ ဆင္းယူရန္ လက္ထဲမွအထုပ္ႀကီးကို ေလွခါးဝ ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ခ်၍ လင္းလဲ့ျဖဴေလွခါးကိုျပန္ဆင္းသည္။
ေလွခါးငါး ထစ္ေလာက္ ဆင္းၿပီးသြားေတာ့ လင္းလဲ့ျဖဴ ေအာက္ထပ္ကို ျမင္လို္က္ရသည္။ “ အယ္…..ေတာ့္…”လင္းလဲ့ျဖဴ ပါးစပ္အေဟာင္းသားေလးျဖစ္သြားသည္။ ေအာက္ထပ္ဧည့္ခန္းထဲတြင္ ေဂ်ာ္နီသန္းဆိုတဲ့ လူႀကီး က မာမီကို မတ္တပ္ႀကီး ဖက္၍နမ္းေနသည္။
မာမီၾကည္ျပာလင္းက လင္းလဲ့ျဖဴဖက္ကို ေက်ာခိုင္းထား၍ လင္းလဲ့ျဖဴ ကို မေတြ႕ရေသာ္လည္း ေဂ်ာ္နီသန္းဆိုတဲ့လူႀကီးကေတာ့ လင္းလဲ့ျဖဴကိုလွမ္း၍ တစ္ခ်က္ၾကည့္လို္က္သည္။ ၿပီး ေတာ့ မာမီ၏ ႏႈတ္ခမ္းလုံးလုံးေလးကို အတင္းငုံ၍စုပ္နမ္းသည္။
မာမီတစ္ကိုယ္လုံး တြန႔္တက္သြားၿပီး ေျခဖ်ားေလး ေထာက္ခါ မ်က္ႏွာေလး ေကာ့တက္သြားၿပီး ေဂ်ာ္နီသန္း၏ ကိုယ္လုံးႀကီးကို အတင္းျပန္၍ဖက္သည္။လင္းလဲ့ျဖဴရင္ထဲဟာခနဲျဖစ္သြားၿပီး ေယာင္ယမ္း၍ေလွခါးထစ္ကို သုံးထစ္ေလာက္ ဆင္းလို္က္မိၿပီးမွ အသာ ကိုယ္ရွိန္သက္၍ရပ္ကာ ၾကည့္ေနမိသည္။
ေဂ်ာ္နီသန္းဆိုတဲ့လူႀကီးက မ်က္လုံးတစ္ခ်က္လွန္ကာ လင္းလဲ့ျဖဴကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လို္က္ျပန္သည္။ ၿပီးေတာ့ မာမီ ၾကည္ျပာလင္း၏ ခါးကိုသိုင္းဖက္ထားေသာ သူ႔လက္ႀကီးတစ္ဖက္က ေအာက္သို႔ေလၽွာက်သြားၿပီး မာမီရဲ့ တင္ပါးကားကားႀကီးေတြကို ဆုပ္နယ္သည္။ မာမီကိုယ္လုံးေလး လႈပ္ကနဲ လႈပ္ ကနဲပင္ျဖစ္သြားရသည္။
မာမီ့ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုလည္းမလႊတ္။ ရပ္ၾကည့္ေနရင္းမွ လင္းလဲ့ျဖဴ၏ တစ္ကိုယ္လုံး ခြန္အားေတြခ်ိနဲ႔၍လာ သည္။ ေရွ႕မွေလွခါးလက္ရမ္းေလးကို သူမ၏ လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ အားျပဳကို္င္ရင္း အသာေလးရပ္၍ ၾကည့္ေနမိသည္။ ေဂ်ာ္နီသန္းက ၾကည္ျပာလင္း၏ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို လႊတ္ေပးလိုက္ေတာ့ မာမီၾကည္ျပာလင္းက မ်က္လုံး ေလး မွိတ္ထားလၽွက္မွ သူမမ်က္ႏွာေလးကို ေဂ်ာ္နီသန္း၏ ရင္ခြင္ထဲတိုး၍ဝင္သည္။
ေဂ်ာ္နီသန္းဆိုတဲ့လူႀကီးက မာမီနဖူးေလးကို ငုံ႔နမ္းလို္က္ၿပီး သူ႔လက္ႀကီးတစ္ဖက္က ႏွစ္ကိုယ္ၾကား တိုးဝင္ သြားၿပီး မာမီရဲ့နို႔အုံထြားထြားႀကီးေတြကို အက်ႌေပၚမွပင္ ကိုင္၍ဆုပ္နယ္သည္။ မာမီခမ်ာ ကိုယ္လုံးေလး လႈပ္လႈပ္ သြားၿပီး မ်က္လုံးေလးမွိတ္ထားတဲ့ မာမီမ်က္ႏွာေလးက ေဂ်ာ္နီသန္း၏ ရင္ဘတ္က်ယ္ႀကီးမွာ လူးလိမ့္၍ေနသည္။
မာမီ ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ မသိပါဘူး။ မာမီၾကည္ျပာလင္းရဲ့ လက္ေတြက ေဂ်ာ္နီသန္း၏ ခါးႀကီးကို အတင္းအၾကပ္ တိုးဖက္လိုက္တာ လင္းလဲ့ျဖဴ သတိထားေတြ႕လိုက္ရသည္။ေဂ်ာ္နီသန္းလက္ႀကီးေတြက မာမီနို႔အုံႀကီးေတြေပၚက ဖယ္ခြာၿပီး မာမီ့ေနာက္ေက်ာကို သိုင္းဖက္လို္က္ျပန္ သည္။ ၿပီးေတာ့ မာမီေက်ာျပင္ေလးကို အသာအယာပြတ္ေပးသည္။
မာမီ ၾကည္ျပာလင္း မ်က္လုံးေလးေတြ ဖြင့္လာၿပီး ေဂ်ာ္နီသန္း၏မ်က္ႏွာကို ေမာ့ၿပီးၾကည့္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေဂ်ာ္နီသန္းရဲ့ လည္ပင္းႀကီးကို လွမ္း၍ဖက္လိုက္ၿပီး ေျခဖ်ား ေလး ေထာက္ကာ ဟိုလူႀကီးရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို မာမီက အတင္းဘဲ လွမ္းၿပီးစုပ္နမ္း လိုက္သည္။
လင္းလဲ့ျဖဴတစ္ကိုယ္လုံး ပုရြက္ဆိတ္အေကာင္တစ္ေသာင္းေလာက္တက္လာသလို တရြရြႏွင့္ေနရခက္လာ သည္။ ၿပီးေတာ့ တစ္ကိုယ္လုံးရွိ အားအင္ေတြကခ်ိနဲ႔လာသည့္ လင္းလဲ့ျဖဴ ဆတ္ကနဲ မ်က္ႏွာကိုလွည့္ကာ သူတို႔ ကို မ်က္ကြယ္ျပဳလိုက္ၿပီး ေလွခါးထစ္ေတြကို တစ္လွမ္းခ်င္းနင္းကာ အေပၚထပ္ကိုျပန္ၿပီး တက္လာခဲ့သည္။
ေလွခါးဝ ၾကမ္းျပင္တြင္ ခ်ထားေသာ ေဂ်ာ္နီသန္းေပးေသာ လက္ေဆာင္ထုပ္ႀကီးကိုပင္ မယူနိုင္ေတာ့ဘဲ သူမ၏ အိပ္ခန္းထဲ ေျပးဝင္ကာ အိပ္ယာေပၚသို႔ ေျခပစ္လက္ပစ္လွဲခ်လိုက္သည္။ “ဟင္…..ဘာေတြလဲမသိဘူး…”
လင္းလဲ့ျဖဴ သူမခါးမွ စကပ္ေလးကိုမ၍ လွန္ၾကည့္သည္။ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီပါးေလးက ေပါင္ၾကားတြင္ ရႊဲနစ္ေနသည္။ လင္းလဲ့ျဖဴ ကုတင္ေပၚမွျပန္၍ ဆင္းလိုက္ၿပီး အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို ခၽြတ္ကာ ေရလဲထဘီ ေဟာင္း ေလးကိုယူ၍ သူမေပါင္ခြၾကားကိုသုတ္ၿပီး အိပ္ယာေပၚသို႔ ျပန္၍လွဲလိုက္သည္။
လင္းလဲ့ျဖဴ၏ ပုံသ႑ာန္မွာ အသက္မပါ ေႏွးေကြး၍ စက္႐ုပ္တစ္႐ုပ္လို လႈပ္ရွား၍ေနသည္။ အိပ္ယာေပၚတြင္ လင္းလဲ့ျဖဴ မ်က္လုံးေလး မွိတ္၍ ၿငိမ္ေနသည္။အမွန္ဆိုလၽွင္ မာမီၾကည္ျပာလင္းက အသက္(၃၄)ႏွစ္ သာရွိေသးသည္။ အပ်ိဳေတြရႈံးေလာက္ေအာင္ လွသည့္ အလွကိုလည္း ပိုင္ဆ္ိုင္ထားသူျဖစ္သည္။
ဒါနဲ႔မ်ား ဒီလူႀကီးကို ဘာလို႔လက္ခံထားသလဲဆိုတာ လင္းလဲ့ျဖဴ မစဥ္းစားတတ္ေခ်။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ နမ္းေနေသာပုံရိပ္က လင္းလဲ့ ၏မ်က္ေစ့ထဲမွ မထြက္ေခ်။ သက္ျပင္းေတြ အခါခါခ်ရင္း လင္းလဲ့ျဖဴတစ္ေယာက္ အိပ္ယာေပၚတြင္လူးလွိမ့္၍ေနသည္။
တစ္နာရီဆိုေသာ အခ်ိန္ဆိုသည္မွာ ဘာမွမၾကာလိုက္သလိုပင္။ အိပ္ယာေပၚတြင္ မ်က္လုံးေလး မွိတ္ေန ေသာ လင္းလဲ့ျဖဴ တစ္ေယာက္ သူမ၏အိပ္ခန္းထဲသို႔ တစ္စုံတစ္ေယာက္ ဝင္လာသည္ဆိုေသာ အသိေၾကာင့္ မ်က္လုံးေလးကို အားယူ၍ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။
“ဟင္…..အန္ကယ္..” လင္းလဲ့ျဖဴ မ်က္လုံးေလးဝိုင္းသြားၿပီး အ့ံၾသတႀကီးေရရြတ္မိရင္း ထထိုင္လိုက္မိသည္။ လင္းလဲ့ျဖဴ ေတြ႕ျမင္ လိုက္ရသည္ကေတာ့ သူမ၏ကုတင္ေဘးသို႔ ေရာက္ေနေသာ ေဂ်ာ္နီသန္း အကၤ်ီမပါဘဲ ေအာက္တြင္ ပုဆိုးတစ္ထည္ ကို ျဖစ္သလိုဝတ္ထားသည္။
ေဂ်ာ္နီသန္းက လင္းလဲ့ျဖဴကိုဘာမွမေျပာဘဲ သူမ၏ဝိုင္းဝိုင္းစက္စက္မ်က္လုံးေလးမ်ား ကို စိုက္ၿပီးၾကည့္ေနသည္။ ၿပီးေတာ့မွ သူမ၏မ်က္ႏွာေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ညႇပ္ကိုင္၍ ဆြဲယူလိုက္သည္။ “ ခ်စ္တယ္…….ကေလးရယ္.. ”ဝမ္းေခါင္းသံျဖင့္ တုန္ခို္က္စြာျမည္တမ္းၿပီး လင္းလဲ့ျဖဴ၏ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနသည့္ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ဖိကပ္စုပ္နမ္းပစ္လိုက္သည္။
လင္းလဲ့ျဖဴ အစိမ္းသက္သက္ ေသြးသားေလးေတြ အလန႔္တၾကား ျဖစ္သြားၿပီး လက္ ေလးတစ္ဖက္က ေဂ်ာ္နီသန္း၏ လည္ပင္းႀကီးကို ျပန္၍သိုင္းဖက္လိုက္မိသည္။ ေဂ်ာ္နီသန္းက သူမကို ရင္ခြင္ထဲ ထည့္၍ ခပ္တင္းတင္းေလး ဖက္ထားသည္။
အတန္ၾကာေအာင္ စုပ္နမ္းၿပီးေသာ အခါတြင္ေတာ့ သူမကိုေပြ႕၍ အိပ္ယာထဲ ျပန္လွဲသိပ္လိုက္သည္။ ေကာင္ မေလး တစ္ကိုယ္လုံး တစ္ဆတ္ဆတ္တုန္ေနသည္။ ရီေဝေသာမ်က္လုံး အစုံနဲ႔ ေဂ်ာ္နီသန္းကို ေမာ့ၾကည့္ေနသည္။ ေဂ်ာ္နီသန္းက လင္းလဲ့ျဖဴကိုငုံ႔၍ၾကည့္ေနရာမွ ေခါင္းခါလိုက္ၿပီး အခန္းထဲမွျပန္ထြက္ရန္လွည့္လိုက္သည္။
“ဟင္…အန္ကယ္…ဘယ္လဲ” လင္းလဲ့ျဖဴ ေဂ်ာ္နီသန္း၏လက္ေကာက္ဝတ္တစ္ဖက္ကို အမိအရလွမ္း၍ဆြဲလိုက္သည္။ “ ၾကာရင္မွားကုန္မယ္ကေလး………အန္ကယ္ျပန္ေတာ့မယ္…….” “ ဘာ…..ဘာ……မွားမွာလဲဟင္….” ေဂ်ာ္နီသန္း၏ လက္ကိုမလႊတ္ဘဲ အေမာတေကာေမးသည္။ “ အန္ကယ္ မေနနိုင္ေတာ့ဘူး ဒီမွာၾကည့္ပါလား….” ေဂ်ာ္နီသန္းခါးမွ ျဖစ္သလိုဝတ္ထားေသာ ပုဆိုးကိုခၽြတ္ခ်လိုက္သည္။
“ အာ ဟာ……ေၾကာက္စရာႀကီး”မတ္ေတာင္ေနေသာ ေဂ်ာ္နီသန္း၏ စံခ်ိန္မွီလီးႀကီးကိုၾကည့္ၿပီး လင္းလဲ့ျဖဴ ဆတ္ကနဲ တုန္သြားသည္။ ၿပီးေတာ့ မ်က္စိႏွစ္လုံးကို မွိတ္ခ်လိုက္သည္။ ေဂ်ာ္နီသန္းက လင္းလဲ့ျဖဴ၏ လက္ေလးတစ္ဖက္ကို ဆြဲယူၿပီး သူ၏ လီးတန္ႀကီးေပၚ တင္၍ သူမ၏လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကို လီးတန္ႀကီးအား ဆုပ္ေပးလိုက္သည္။ ပူေႏြး၍ မာေက်ာ လွေသာ အေခ်ာင္းႀကီးက ေစးကပ္ကပ္ႏွင့္ ျဖစ္ေနသည္။
မာမီကိုလုပ္ထားတဲ့ အရည္ေတြလား မသိဘူး လီးေခ်ာင္းႀကီးကို လက္ေလးျဖင့္ အသာေလး ညႇစ္ကိုင္လိုက္ရင္း အိပ္ယာေပၚတြင္ ဆန႔္ထားေသာ သူမ၏ ေျခေထာက္ေလး ႏွစ္ေခ်ာင္းကို တစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ တစ္ေခ်ာင္းလိမ္၍ ညႇပ္လိုက္ေၾကာင္း ေတြ႕လိုက္ရသည္။လီးေခ်ာင္းႀကီး၏ အေတြ႕က လင္းလဲ့ျဖဴ၏ ေသြးသားေတြကို ဆူပြက္ေစသလို ႏုညက္ေသာ သူမ၏လက္ေလး အထိအေတြ႕ကလည္း ေဂ်ာ္နီသန္း၏ လီးႀကီးကို တခဏအတြင္း ပို၍ မာေက်ာလာသည္။
.....................
#အပိုင္း၂ (ဇာတ္သိမ္း)ထပ္တင္ေပးပါမည္
Comments
Post a Comment